Przejdź do zawartości

Stanisław Owsiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Owsiak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1946
Krosno

Zawód, zajęcie

ekonomista

Tytuł naukowy

profesor nauk ekonomicznych

Alma Mater

Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Krakowie

Stanowisko

członek Rady Polityki Pieniężnej (2004–2010)

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”

Stanisław Owsiak (ur. 26 lutego 1946 w Krośnie) – polski ekonomista i nauczyciel akademicki, profesor nauk ekonomicznych, członek Rady Polityki Pieniężnej (2004–2010).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. W 1970 został pracownikiem naukowym tej uczelni, przechodząc kolejne szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora zwyczajnego. W 1976 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych, w 1984 obronił habilitację. W 1992 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Był wicedyrektorem Instytutu Finansów AE w Krakowie, w 1993 objął kierownictwo Katedry Finansów. Od 1996 do 2002 pełnił funkcję prorektora tej uczelni. Wykładał także w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W pracy naukowej zajmuje się głównie finansami publicznymi, polityką fiskalną, sektorem finansowym oraz transformacją gospodarki polskiej. Opublikował ponad 150 prac naukowych z tego zakresu.

Od 1971 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Był m.in. ekspertem komisji sejmowych i wiceprzewodniczącym działającej przy prezesie Rady Ministrów Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej (w okresie 1994–2004). W 1999 wszedł w skład Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN. Od 1999 zasiadał w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[2].

W latach 2003–2004 zasiadał w radzie Bankowego Funduszu Gwarancyjnego[2]. W 2004 został powołany w skład Rady Polityki Pieniężnej II kadencji. Funkcję tę pełnił do 2010. W latach 2011–2015 był członkiem prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk[3]. W latach 2011–2019 przewodniczący Doradczego Komitetu Naukowego działającego przy rzeczniku finansowym[4].

Żonaty, ma dwoje dzieci[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5], w 2010 wyróżniony odznaką honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”[6].

W 2007 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego. W 2016 wyróżniony Medalem Mikołaja Kopernika przyznanym przez Związek Banków Polskich[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 54. posiedzenie Senatu RP. senat.gov.pl, 14 stycznia 2004. [dostęp 2019-11-17].
  2. a b c Nota biograficzna na stronie NBP. [dostęp 2019-11-17].
  3. Prezydium. kne.pan.pl. [dostęp 2015-10-31].
  4. Skład Doradczego Komitetu Naukowego w kadencji 2011–2019. rf.gov.pl. [dostęp 2019-12-07].
  5. M.P. z 2014 r. poz. 435.
  6. Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].
  7. Medale Kopernika dla środowiska naukowego. zbp.pl, 10 marca 2016. [dostęp 2016-03-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]